Die KPI’s? Die moeten de deur uit.

Het aantal sollicitanten neemt af. Dus het logische gevolg is dat er meer en meer druk gezet op sourcing van mensen. Des te meer mensen er benaderd worden, des te groter de kans is dat er iemand hapt. Of zoiets.

Vroeger, toen ik nog in de detacheringsbranche werkzaam was werd mij geleerd dat het een kwestie is van aantallen. Veel is sales. Meer is meer sales. Logisch toch? Dus werd er elke week gevraagd hoeveel mensen ik ging bellen, hoeveel voorstellen ik de deur uit ging doen en hoeveel plaatsingen ik daar uit ging halen. Lekker die pijplijn vullen. Heerlijk.

Werden de kpi’s niet gehaald dan werd gevraagd waarom niet. De sport was dan om een zo geloofwaardig mogelijk antwoord te verzinnen zodat je niet veroordeeld werd ten overstaande van de rest van je collega’s. Want het kon natuurlijk niet zo zijn dat als je alle kpi’s aftikt, het aantal plaatsingen niet klopt. De salesfunnel heeft namelijk altijd gelijk.

Ik merk en hoor aan alle kanten dat die KPI’s er nog steeds zijn. Het grote verschil met tegenwoordig is dat die aantallen nu makkelijker gehaald kunnen worden. 15 jaar geleden had je eigenlijk maar 1 echt middel. De telefoon. Je draaide een lijst met nummers uit (waar kwamen die vandaan eigenlijk?), pakte je telefoon en begon te bellen. Mailen was zonde van je tijd, want dat leverde niet direct iets op. Gelukkig belde ik nog met zo’n oude Nokia, dus hoefde ik niet tussentijds op te laden. Vroeger was echt alles beter.

Wat nu de norm is is inmails versturen. Want bel-angst. En het is ook wel makkelijk natuurlijk als je als KPI 100 mensen per week benaderen hebt. Berichtje opmaken (wat is ChatGPT een uitvinding!), in je automatische software plotten en sturen maar. Eerste KPI behaald! Maar waarom reageert er toch niemand? Er staat toch heel persoonlijk dat het profiel bekeken is en dat het goed aansluit op die mega interessante uitdagingen die er klaar staan? Waarom wordt er dan niet gebeld of koffie gedronken? En ja ik weet het, over die berichten is echt nagedacht. Maar dat “persoonlijke” werkt dus niet als je er zoveel per maand moet versturen. Dan is het persoonlijke er wel af zeg maar.

We hebben te maken met mensen. Mensen die misschien wel een nieuwe baan aan het zoeken zijn. Vaak een levens veranderende beslissing. Die wil je overhalen om voor jou te kiezen. Daar komt een hoop emotie bij kijken. En ja, die standaard berichten wekken ook emotie op, alleen precies niet de goede. Het werkt averechts. Heb je er wel eens over nagedacht dat dit een bepaald beeld opwekt en dat die nou niet echt positief is voor je bedrijf, of het bedrijf waar je voor werkt? Een bericht wat een negatieve reactie opwekt kan er niet alleen voor zorgen dat die persoon niet voor je kiest, maar dit misschien ook wel doorvertelt aan anderen. Die dan ook weer negatief over je denken.

En dat alleen maar omdat er KPI’s behaald moeten worden. Omdat de salesfunnel boven kandidaten staat.

Ze moeten de deur uit. En snel ook. Dat gaat meer opleveren.

Geef mensen de ruimte om eens echt persoonlijk te zijn met kandidaten. Stop met de massaberichten en probeer eens 10 mensen benaderen waar echt interesse in getoond wordt. Verbaas je over de gesprekken die daardoor ontstaan en het beeld wat daardoor veranderd over jou, het bedrijf en recruitment in het algemeen. Ga mensen echt helpen. Uiteindelijk levert dat veel meer op dan de massa is kassa houding van nu. 

En het is nog eens een stuk leuker ook. Dat beloof ik.